رابطه خوش بینی-بدبینی با سلامت روان و رضایت از زندگی در بین کارکنان سازمان آموزش و پرورش شهر شیراز

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه خوش بینی- بدبینی با سلامت روان و رضایت از زندگی در بین کارکنان سازمان آموزش و پرورش شهر شیراز بود. بدین منظور 200 نفر از کارکنان سازمان آموزش و پرورش شهر شیراز به روش نمونه گیری تصادفی،خوشه ای تک مرحله ای انتخاب شدند. بدین ترتیب که از میان 4 ناحیه آموزش و پرورش،دو ناحیه (1 و4) به صورت تصادفی انتخاب و سپس تمامی کارکنان این دو ناحیه مورد بررسی قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از سه پرسشنامه سبک های اسنادی(asq) ، پرسشنامه سلامت عمومی(ghq) و پرسشنامه رضایت از زندگی (swls) استفاده گردید. برای بررسی فرضیات تحقیق از روش های آماری همبستگی و رگرسیون استفاده شد. نتایج حاکی از آن بود که سبک اسنادی خوش بینانه به صورت منفی و معنادار با سلامت روان در ارتباط است.همچنین سبک اسنادی بدبینانه به صورت مثبت و معنادار با سلامت روان در ارتباط می باشد.بعلاوه سبک اسنادی خوش بینانه به صورت مثبت و معنادار با رضایت از زندگی و سبک اسنادی بدبینانه به صورت منفی و معنادار با رضایت از زندگی در ارتباط است. نتایج تحلیل رگرسیون نیز حاکی از آن بود که از میان سبک های اسنادی،سبک اسنادی بد بینانه به صورت مثبت و معنادار پیش بینی کننده ی سلامت روان است. همچنین سبک اسنادی بدبینانه به صورت منفی و معنادار پیش بینی کننده ی رضایت از زندگی بود. کلمات کلیدی:خوش بینی،بد بینی،سلامت روان،رضایت از زندگی.